
II Festiwal Polskich Filmów Dokumentalnych Warszawa – Nowy Jork
25-27 października 2019 roku w Centrum Polsko-Słowiańskim w Nowym Jorku odbył się II Festiwal Polskich Filmów Dokumentalnych Warszawa – Nowy Jork zorganizowany przez Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy. W tym roku nosił tytuł REDUTY – ZBRODNIE – ECHA, był poświęcony II wojnie światowej i został wpisany w kalendarium obchodów 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej. Patronat honorowy objął Sekretarz Stanu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zaś patronat medialny nowojorski tygodnik Kurier Plus.
Dnia 25 października 2019 roku uczniowie naszej szkoły wybrali się do Polish & Slavic Center, gdzie uczestniczyli w projekcji dwóch historycznych filmów. Te dwie produkcje ,,Polskie Termopile’’ i ,,Major Hubal’’ przyciągnęły mnóstwo gości, wśród których znaleźli się nie tylko twórcy, ale także wiele osób ze świata kultury i sztuki.
Pierwszy z filmów był to dokument Leszka Wiśniewskiego pt. ,,Polskie Termopile’’ opowiadający o BITWIE POD WIZNĄ, która rozegrała się w dniach 7-10 września 1939 między 700 polskimi żołnierzami samodzielnej grupy operacyjnej ,,Narew’’ pod dowództwem kpt. Władysława Raginisa, a XIX Armeekorps gen. Heinza Guderiana w sile 42000 ludzi, z których ok. 2-5 tys. wzięło udział w walkach przy wsparciu lotnictwa i czołgów. Mimo tego, że naszych żołnierzy było dużo mniej i byli słabiej uzbrojeni, ich miłość do Ojczyzny sprawiła, że obrona Wizny zatrzymała Niemców na tyle długo, aby powstała armia Warszawa. To niesamowite z jakim oddaniem i heroizmem Polacy walczyli o Polskę.
Drugim filmem, który obejrzeliśmy to ,,Major Hubal’’ w reżyserii Błażeja Pyrka i Marcina Mielczarka. Jest to dokument poświęcony wyjątkowej postaci mjr Henryka Dobrzańskiego, szlachcica z koligacjami arystokratycznymi, który oddał swoje życie za wolną Polskę. W 1914 roku mając 17 lat przyłączył się do Legionów Polskich, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej i został cztery razy odznaczony Krzyżem Walecznych i Virtuti Militari. W XX-leciu wielokrotnie reprezentował Polskę w międzynarodowych zawodach hippicznych (jeździectwo), 22 razy zajmując pierwsze miejsce. Po kampanii wrześniowej sformował na Kielecczyźnie oddział liczący do 300 żołnierzy, który walczył wytrwale siedem miesięcy, a do jego likwidacji Niemcy posłały 8000-tysięczną grupę SS Wehrmachtu i czołgów. Zginął 30 kwietnia1940 roku. Jego ciała nie odnaleziono.
Przedstawione filmy były bardzo interesujące. Cennymi elementami, które występowały były materiały archiwalne, dzięki którym widz mógł jeszcze bardziej wejść w świat pochłonięty wojną.
Najbardziej oryginalnym elementem filmów, budujących jego atmosferę była animacja. Rzadko się zdarza, że możemy obejrzeć dzieło, w którym materiały archiwalne przeplatają się z nowoczesną animacją, wręcz nakładają się na siebie. Myślę, że dzięki temu każdy z nas mógł na chwilkę przenieść się w czasie, przeżyć chwilę grozy, by po chwili wrócić do teraźniejszości i popatrzeć na te same miejsce gdzie nasi przodkowie, jeszcze nie tak dawno oddawali swoje życie za Polskę.
Po projekcji było spotkanie z reżyserami, którzy bardzo szczegółowo odpowiadali na wszystkie pytania. Nasza młodzież wzięła czynny udział w tej ciekawej dyskusji, a na końcu podziękowała twórcom za możliwość obejrzenia tych dokumentów, które jeszcze bardziej przybliżyły im wojenne losy Polski. Wszyscy byli zgodni, że to była piękna lekcja historii. Przypomniała ona wszystkim jak ważne jest, wiedzieć kim się jest, skąd i od kogo pochodzi, a także pokazała co tak naprawdę jest w życiu ważne. Powinniśmy pamiętać ,że historia jest nauczycielką życia. Warto ją poznawać, bo dzięki niej można odnaleźć swoją tożsamość i nauczyć się być wdzięcznym za to, co dostaliśmy od wcześniejszych pokoleń.
Małgorzata Dziekońska
